biografie
~ Mijn jeugd
Ik ben geboren en getogen in Katwijk aan Zee, een echt vissersdorp aan de Noordzee. Ik ben de derde van vier kinderen: ik heb twee oudere zussen en één jongere. We werden grotendeels opgevoed door mijn moeder, omdat mijn vader bijna heel de week van huis was. Hij werkte op een opleidingsschip en had alleen in het weekend vrij. Je wist niet beter, zo ging het destijds in de meeste Katwijkse gezinnen. Ik was altijd op het strand te vinden, vooral in de zomer. Altijd was ik met een bal bezig, maar omdat ik een echte Katwijkse jongen was en mijn vader zeeman was, trok de zee me ook. Later zou er onherroepelijk een moment komen dat ik tussen die twee moest kiezen.
Op mijn vijfde ging ik voetballen bij Quick Boys, een van de twee grote clubs uit Katwijk. Hoewel het veld van vv Katwijk dichterbij was, koos ik bijna automatisch voor Quick Boys. Daar had ik gewoon meer gevoel bij. Voetbal werd er mijn leven. Bij Quick Boys heb ik zowat al mijn vrienden leren kennen. Omstreeks mijn twaalfde verjaardag moest ik gaan kiezen tussen het voetbal en de zee. Normaal is dat namelijk een leeftijd waarop je voor het eerst mee kan op een schip. Natuurlijk wilde ik graag hetzelfde gaan doen als mijn vader, maar dat zou betekenen dat ik de doordeweekse trainingen zou gaan missen. Op zaterdag voetballen kon ik dan ook wel vergeten. Daarom koos ik voor het voetbal, zonder dat ik er bij stilstond dat ik daar later mijn geld mee zou kunnen verdienen.
Als klein voetballertje viel ik wel op, al had mijn blonde haar daar een hoop mee te maken. Maar ik werd ook wel geselecteerd voor regionale selecties en zo. Daardoor kwam er in de jeugd al interesse van clubs als Haarlem, Telstar en Den Haag. Dat was echter niet de stap die ik wilde maken, omdat ik bij een topamateurclub als Quick Boys eigenlijk op een hoger niveau speelde. Ik koos daarom voor de warmte en de vriendschap van het oude nest. Uiteindelijk zou ik pas op mijn 17e weggaan bij Quick Boys.
~ Wat vooraf ging aan Feyenoord
De rivaliteit tussen Katwijk en Quick Boys is heel heftig. Voor een deel dank ik daar mijn loopbaan in het betaalde voetbal aan. Ik was A-junior en Pieter Slootweg, de spits van het eerste, kondigde aan dat hij de overstap zou gaan maken naar Katwijk. Dat werd bij de club absoluut niet geaccepteerd en vanaf dat moment was hij niet meer welkom, waardoor het eerste verlegen zat om een spits. Ik kreeg een kans, we wonnen zes wedstrijden op rij en ik kon meteen naar FC Utrecht. Grappig wetenswaardigheidje is trouwens dat Pieter in de jeugd nog bij Feyenoord had gespeeld. De cirkel is nu dus echt rond.
FC Utrecht haalde mij eigenlijk voor het tweede elftal. Na een aantal dagen mocht ik echter al meedoen bij het eerste en in mijn tweede wedstrijd voor FC Utrecht scoorde ik zes keer. Daarmee kwam ik vast bij de selectie. In mijn eerste seizoen in de eredivisie moest ik het vooral van de invalbeurten hebben, maar in mijn tweede seizoen werd ik al regelmatig als basisspeler gebruikt. Ik voelde dat ik heel erg snel vooruit ging. Het ligt sowieso in mijn mentaliteit om er altijd alles aan te doen. Toen ik het betaald voetbal inkwam, moest ik echt aanpoten om bij te blijven. Ik moest het toen daarom vooral hebben van strijd en inzet.
Op basis daarvan kon ik aanpikken en werd ik uiteindelijk steeds beter. Natuurlijk speelde mee dat ik bij FC Utrecht een aantal goede trainers heb gehad. Ik begon onder Mark Wotte, daarna kreeg ik Frans Adelaar en ik eindigde onder Foeke Booy en John van Loen. Vooral die laatste twee zijn voor een spits natuurlijk geen verkeerde mensen om wat van op te steken. Iemand waar ik ook veel van geleerd heb, is Fons Groenendijk. Gedurende mijn eerste jaar reed ik elke dag met hem mee vanuit Katwijk naar Utrecht. Tijdens die autoritten vertelde hij me alles over zijn eigen ervaringen en gaf hij me veel tips. Ik heb bij Utrecht dan ook de kans gehad om op alle vlakken beter te worden. Het leuke is dat ik tijdens mijn laatste seizoen ook bij Utrecht ook steeds meer waardering kreeg voor mijn voetballende kwaliteiten.
FC Utrecht is een geweldige club voor me geweest. Ik vond het gelijk al een enorme eer om er naartoe te gaan en ik heb er een geweldige tijd gehad. Dat ik tijdens mijn laatste seizoen daar 20 goals heb gemaakt, is ook wel symbolisch voor de vooruitgang die ik in mijn Utrechtse jaren heb geboekt. Ik ben blij dat ik mijn Utrechtse periode goed af heb kunnen sluiten met een succesvolle bekerfinale. Het was best raar omdat je weet dat je in je nieuwe stadion en tegen je nieuwe club speelt, maar mensen die me kennen weten dat ik een winnaar ben. Die finale moest ik dus ook winnen. Voor Utrecht moest ik nog één laatste keer alles geven en nu de Feyenoord-supporters me hebben leren kennen, denk ik dat ze wel weten dat ik voor hen ook alles op alles zal zetten.
~ Feyenoord
Bij Feyenoord heb ik sinds de eerste dag een heel goed gevoel. Ik heb er altijd van gedroomd om voor zo'n grote club te mogen spelen en die droom is nu werkelijkheid geworden. Als ik vijf jaar geleden had verklaard dat ik nu in de Kuip zou spelen, dan hadden ze me voor gek verklaard. Mijn doel voor de komende jaren is winnen, de rest maakt me niet zo veel uit. Het teambelang staat voorop. Ik fixeer me niet op een bepaalde positie, het is zaak de trainer te overtuigen dat ik erin hoor.
Natuurlijk heb ik illustere voorgangers, maar ik wil niet met hen vergeleken worden. Die druk ga ik mezelf niet opleggen. Ik speel op mijn manier. Bij Utrecht volgde ik Michael Mols op, in de Galgenwaard een legende. Ze zullen Mols nooit vergeten, maar ze weten inmiddels ook wie Dirk Kuyt is.
Ondertussen voetbal ik bij Feyenoord aardig. Van Ruud Gullit en Petrovic leer ik elke dag. Dit seizoen is voor mij persoonlijk natuurlijk een topper! Ik ben topscorer van Nederland en heb het idee dat ik alleen maar beter kan worden. Niet alleen met mij gaat het goed. Natuurlijk is het vreselijk jammer dat onze kansen voor het kampioenschap minimaal zijn. Maar de strijd om de tweede plaats is nog volop bezig. Wanneer wij tweede worden dit seizoen ben ik ook blij. Volgend jaar Champions League spelen zie ik wel als een belangrijk punt voor mijn ontwikkeling als voetballer.
